Kuyudaki Yankı

KUYUDAKİ YANKI

Ben Kenan diyarında, yaralı bir devletim.
Lime lime edildi tarih boyunca etim.
Talanlarda pay oldu bilmem kime servetim.
Ben gözler önünde yitik bir mefkûreyim.
Yetişin ey müminler can vermek üzereyim.

El-Halil’in koynunda nice peygamber uyur.
Şeria hayallerde her dem hürriyeti yur.
Güneşe set çekerken eli silahlı bir sur,
Ben küçük bir delikten nur saçan pencereyim.
Yetişin ey müminler can vermek üzereyim.

Zeytin renkli saçlarım bombayla taranırken,
Kırıldı kapılarım postalla uyanırken,
Refah’ta tüm kapılar yüzüme kapanırken,
Ben elleri koynunda, yalnız ve biçareyim.
Yetişin ey müminler can vermek üzereyim.

Yavuz’un emaneti Ramallah yetim kalır,
Etrafımdaki çember gün geçtikçe daralır.
Korkarım bir gün cani Siyon Kudüs’ü alır.
Ben yetim ezanlara gebe bir minareyim.
Yetişin ey müminler can vermek üzereyim.

Kurşunların adresi Nablus’ta bir gencim ben.
Tebessüm direnişi başlatan sevincim ben.
İntifadaya giden her seferde dincim ben.
Ben şehitler kuşanmış kutsal bir hazireyim.
Yetişin ey müminler can vermek üzereyim.

Sapan ebabil olur nice modern silaha,
Dua bu imtihanda bize Hak’tan bir vaha.
Cenin’de kabre doğru başlar mülteci sayha,
Ben gurbette sılayı özleyen seyyareyim.
Yetişin ey müminler can vermek üzereyim.

Şahit olunca nice iman abidesine,
Bir vaveyla can verdi Batı iradesine.
Son defa sarılırken güzel Rim dedesine,
Ben dünyanın gönlüne düşen o ilk cemreyim.
Yetişin ey müminler can vermek üzereyim.

Mübarek gölgesine sığındım aminlerin,
Nekbe’nin bilediği kor gibi yeminlerin.
Bir sınav kağıdıyım önünde müminlerin.
Ben hayallerde bile artık pare pareyim.
Yetişin ey müminler can vermek üzereyim.